Update..... - Reisverslag uit Mirfield, Verenigd Koninkrijk van Marlijn Kuipers - WaarBenJij.nu Update..... - Reisverslag uit Mirfield, Verenigd Koninkrijk van Marlijn Kuipers - WaarBenJij.nu

Update.....

Blijf op de hoogte en volg Marlijn

19 Februari 2014 | Verenigd Koninkrijk, Mirfield

Wakker worden en snel aankleden, brood smeren en ontbijten, snel de bus in en op naar stage, koffie drinken tot 16:00 en weer naar huis, om vervolgens te koken en douchen. Vervolgens even sporten, tv kijken en naar bed……

Zo zagen toch wel mijn eerste paar dagen er hier uit, toen we nog in Nederland waren leek het allemaal zo aantrekkelijk. Een andere omgeving, een ander land, andere cultuur, nieuwe mensen, heel andere werkwijze, andere taal.. Maar wat ben ik hier snel van genezen.. ik wil ook niet meer emigreren later, ook daar ben ik ACUUT van genezen..

Ik heb de 20 dagen dat ik hier (nog maar net) zit ontzettende heimwee gehad. Het zijn echt de kleine dingen die je mist hoor, het speciale koken van papa, het geïrriteer van Luc soms, het ouwehoeren met mama, oma die veel dubbel vraagt, Myrthe die niet bijna elke dag meer bij mij is, het sigaretje met Ans mis ik, het ´even´ de auto pakken en gezellig een avond naar iemand toe gaan Iemand bellen en gezellig iets samen doen.

Maar voornamelijk, de heerlijke, lekkere koffie van oma.. Dat is iets wat toch echt geen enkel ‘’oplos’’ potje of Starbucks-koffie (van €5,50 per kopje) kan vervangen, vanochtend dacht ik: laat ik mijzelf eens een lekker ontbijtje maken, mét een lekker bakje koffie. Het heerlijke aroma van de koffie verspreidde zich door de woonkamer en het deed zich al iets huiselijkere voor. Vervolgens ga ik lekker zitten, met m’n geroosterd broodje (kaas hebben ze hier ook al niet :( ) en mijn ‘lekkere’ bakje koffie. Ik neem een slok, en BAM, weg moment. Dus die oplos koffie wordt ook in de prullenbak gekegeld.

Het zat ook niet bepaald mee dat onze badkamer (ja onze badkamer in tegenstelling tot de rest van het land) last had van ‘’overstromingen’’. Het water liep niet het putje in, maar liep de woonkamer in. Altijd ideaal, dus daar konden wij onze landlord voor bellen. Netjes als hij was heeft hij direct vies hitsig mannetje gestuurd die toch erg graag wel iets met ons wou drinken, ja niet dus, NEEEEXT!
Vervolgens stopte onze oven er ook mee, huuuuuuln want we hebben hem echt nodig. Komt dezelfde man als van de badkamer weer, jep toppie.. Hij trekt de oven uit het kastje en laat hem stuiteren op de tegels, ik zag het al voor me : ‘’Doeiii deposit´´. Maar volgens hem was alles nog heel. Uiteindelijk heeft onze landlord iemand anders gebeld, bleek dat die andere man kats een kabel had mee gegapt.. Het moet ook niet raarder worden hoor… Die kabel is dus weer bij besteld en nu doet onze oven het inmiddels weer, en is zelfs onze vaatwasser gemaakt door MR. Lau. Wat scheelt dat veel werk!!!!!

Om uit de ‘’standaard’’ sleur te komen, besloten Eline en ik om vrijdag uit te gaan, onze haren mooi gedaan, make-up op en leuke kleren aan. Vol moed pakken we de bus naar het centrum, alles was mooi verlicht en er hing een geweldige gezellig sfeer! Nadat we allemaal kroegen etc voorbij waren gelopen kwamen we een hele mooie bar tegen, SECURITY voor de deur, een rode loper buiten, mooie lampen binnen en leuke muziek, leuke tafeltjes en dansvloer, dus wij wilden daar naar binnen en daar onze avond voort te zetten, is het 21+…… jaa hoor hebben wij weer.

’s Maandags waren we weer op stage en lachte iedereen ons uit. ‘’HAHAHAHA, ohhhh nooo you didn’t, hahaha it is for everyone, you just have to show your ID card because you’re younger THAN 21, HAHAHAHAH’’.. Jaa heel grappig haha.

Laatst was ik met mama aan het Skypen en ze haalde oma er bij, wat was dat ontzettend mooi om te zien. Ze schreeuwde het bijna uit (ze snapt niet dat ik haar direct kan horen haha). Ze ging zitten en schreeuwde hard: OOHH PAULIEN, DAT IS JA MARLIJN!! OCH HAAAI SCHAT, och wat mis ik jou.
Nou dat was wel even héél moeilijk hoor.. Oma vertelde vol trots dat ze zo’n mooi foto lijstje had met een baby foto van Luc en mij er in, en een foto dat we iets ouder waren. Helemaal trots en blij (dat lijstje heb ik gemaakt vlak voor ik weg ging). Heb haar gezegd dat ik haar koffie mis, hier moest ze zo om lachen, was een heel compliment. Maar ze streelde ook direct haar eigen ego: ‘’ja mijn koffie is ook gewoon heel erg lekker, hé?’’. Geweldig om te zien, ik kan haar wel zeggen, ik kom ’s avonds rond 12 uur thuis, ik ga slapen en wordt ’s morgens direct wakker voor het eerst fatsoenlijke kopje koffie sinds een half jaar!

Wakker worden en snel aankleden, brood smeren en ontbijten, snel de bus in en op naar stage………
en ik heb een nieuwe doelgroep. Momenteel werk ik op dezelfde groep als Eline, echt geweldig. We hebben nieuwe tijden die morgen in gaan, we beginnen om 07:00 t/m 14:00. Ideale tijden, zo kunnen we ook helpen met mensen uit bed halen, douchen, ontbijt geven etc. Zo kunnen we ook alvast oefenen voor onze proeves. Dus dat is allemaal mooi meegenomen.

De nieuwe doelgroep is echt zo leuk, ik raak er niet over uitgepraat. Ik mocht cliënten weg brengen naar het hydro zwembad, super mooi. Als je ziet hoe mooi die mensen dat vinden, de hele dag zitten ze in hun rolstoel en kunnen ze zich nauwelijks bewegen, maar als ze dan in het warme water zitten met de mooie kleuren en de rustige omgeving zie je ze helemaal opleven en gelukkig worden. ’s Middags mocht ik iemand naar ‘trampoline class’ brengen. De cliënten worden dan op een soort bed gelegd en je springt zachtjes om hun heen, het is echt heel mooi om te zien en te vallen er door in slaap, een andere cliënten die niet kan staan is op een soort brancard geplaatst en deze werd verticaal gezet, zodat ze toch stond en mee kon kijken, echt mooi al deze oplossingen

Inmiddels heb ik een vaste cliënt, ik ben echt gek op haar. Het is een vrouw van 50+ maar o zo lief. Toen ik op de andere groep werd geplaatst kwam ik daar binnen en ze hadden op de tv een muziek zender staan, met allemaal liedjes die ik kende, dus ik zong mee en ze keek mij heel raar aan en tikte tegen haar hoofd aan, ze bedoelde dat ik ‘’crazy’’ was. Ik keek haar heel verbaasd aan en ze begon heel breed te lachen en kon niet meer stoppen. Ze kan niet praten dus je moet in gebaren taal met haar praten, ze tikte dus tegen haar hoofd aan, waarna ik naar haar gebaarde dat zij ‘’crazy’’ was, oh oh oh je moest haar lach eens zien. Wat ontzettend gaaf, ook moet ze lachen als ik bijvoorbeeld de cliënten verslagen aan het lezen ben (ze zit altijd tegen over me) waar ik dan helemaal in verdiept ben, en dan moet ik op kijken en mijn tong uitsteken. Ze moet zo hard lachen dan, zelfs als ze een simpele koffie krijgt van mij. Of als ik mijn thee opdrink en slurp, dan giert ze het uit.

Vanaf morgen beginnen we dus op andere tijden en dan kan ik meer met haar werken, ze heeft zelf toestemming gegeven dus hier ben ik echt heel blij mee. In mijn proeve boek staat ook dat ik een activiteit moet gaan doen met een cliënt, je mag zo ontzettend veel doen.
Hier een lijstje:
*Bioscoop.
*Winkelen.
*Boodschappen halen.
*Eind wandelen.
*Rolstoel dansen.
*Koffie drinken ergens.
*Zwemmen.
*Trampoline springen.

Gisteren hebben we de buurt rondom ons huis eens bekeken, we zijn de hoek om gelopen en daar was een soort van ‘’achterhuis’, ze zijn daar een soort van kerk aan het bouwen (3 hoog maar oké?), alle stalen palen, blokken steen, cement en spijkers etc liggen er allemaal los, in dat ‘achterhuis’ idee zit een Bibliotheek voor één bepaald geloof. Daarnaast ligt een ander kerkje, heel erg mooi, met grote Keltische ramen met glas in lood, een groot stuk grond met allemaal dorre bladeren, omgevallen bomen, een begroeit paadje met losse stenen en stukken mos her en der, en die grond wordt omheind met een groot stenen hek. De stenen zijn allemaal op elkaar gedrukt en al het cement komt er tussen door, het dak van de kerk is puntig en heel hoog, er branden niet veel lichten, alleen maar kleine kaarsjes. Je krijgt er een heel raar gevoel bij.

Als je daar langs rechtdoor loopt kun je een super steile trap op. Door die trap kom je uit, achter alle huizen. Je zag helemaal niks, dus Eline en ik deden de flits maar aan op onze mobiel.

Links van ons was weer zo’n soort stenen hek, met al het cement er tussen. Er was veel klimop op gegroeid en de stukken gras kwamen heel hoog en lagen tegen het stenen hek aan, rechts van ons stond een groot gifgroen geschilderd afgebladerd hek. Sommige stukken misten, de onderkant was er afgerot of afgeknapt, als je met de flitser over het afgebladerde hek scheen, zag je een soort afgelegen weiland, met allemaal zooi er in. Vieze auto banden die helemaal kapot en vies waren, lelijke plastic zakken (die zie je hier trouwens overal, in bomen en struiken, écht overal). We zijn maar door gelopen en kwamen bij een straat uit waar we links moesten om zo weer op de gewone weg te komen. Daarna gingen we weer rechts en kamen we uit in de echte woonwijk, we wonen overigens in een wijk met mensen van een afkomst waar ik die naam niet van ken, de mannen hebben bijna allemaal baarden en een soort tulband op, de vrouwen allemaal hele lange jurken.

We liepen onze straat uit en zagen allemaal Turkse winkeltjes, buiten lagen aardappelen te vergaan, er hing zo’n insecten dood-maak paars lampje.. Fruit lag buiten (terwijl het regende en 21:30 was ofzo). De mensen kijken ons allemaal raar aan, echt alsof we van een andere planeet komen.

Mijn ouders komen waarschijnlijk in mei langs. Zij slapen dan in een hotel en mijn broertje slaapt bij mij. Kan gemakkelijk en het is veel leuker, elke vakantie slapen wij bij elkaar op de kamer dus nu ook, ontbijt word geregeld voor hem dus gemakkelijker kan hij het niet krijgen, ideaal dacht ik.
Hij wil heel veel zien van Engeland, hij wil praten met een ‘’echte’’ Engelsman. Om te kijken wat voor soort accent hun hebben. Ook wil ik ze graag York laten zien, iedereen zegt tegen mij dat dit echt iets is wast je gezien moet hebben als ‘’buitenlander’’, je kunt dit vergelijken met een soort mini-Amsterdam, met allemaal museums en rare winkels. Natuurlijk gaan we hier ook uit eten, maar er zijn hier voornamelijk kip restaurants, dus dat is minder..

Ook willen Eline en ik nog zeker naar Londen, we gaan gewoon slapen in zo’n backpacker hotel voor €25,- per nacht ofzo, er gaat een bus naar Londen, voor 10 pond kun je mee. Nou dat is helemaal niks, we zijn van plan om dit ergens in april te doen, gewoon nog even tussendoor, aangezien we in totaal meer dan 3,5 week vakantie hebben.

Vanmiddag hebben Eline en ik 2 overdekte winkelcentrums ontdekt, naast ons ‘gewone’ winkelcentrum. Dikke prima!! Dus we hebben vandaag de stad helemaal verkend.
Vanavond ga ik echt heel vroeg slapen want ik moet er rond 05:00 al uit..

Slaap lekker allemaal :)

  • 19 Februari 2014 - 23:53

    Thuisfront.:

    Wat een gezellig verslag heb je weer geschreven, fijn dat het een leuke stageplek is en gelukkig ben je genezen van het emigreer-idee ♥ We missen jou natuurlijk ook, het is vaak zo stil en ik heb nu m'n rust wel een keer gehad hoor! Over rust gesproken, onze auto - die komt wel echt op rust, er komen nauwelijks kilometers bij op de teller. En ja, Oma's koffie die zul je ook nog een poosje moeten missen. Maar je weet:

    Goodbyes are not forever.
    Goodbyes are not the end,
    they simply mean i'll miss you
    until we meet again!

    We verheugen ons er op om net als jij wat te "proeven" van Engeland. Vooral Luc wil de taal zo graag irl spreken. York heb ik even opgezocht, ligt schuin boven Leeds en schijnt inderdaad heel mooi te zijn, met name de kathedraal!
    We maken onze plannen zeer binenkort officieel!
    Luv you and greetzz,
    Grandma, dad, mom, Luc en Collin ♥

  • 20 Februari 2014 - 00:27

    Paul:

    Hoe leuk dit te lezen en maak eens foto's van die kerk. Welterusten en app je morgen

  • 20 Februari 2014 - 09:45

    Jeroen:

    wat GAAAAF marlijn haha echt leuk dat je het zo mooi hebt, alleen jammer van
    de koffie natuurlijk TSSS dat dat english folk geen GOEDE koffie kent! maarja

    have fun en geniet er van :D!!!

  • 20 Februari 2014 - 12:41

    Hester:

    Met een bakkie hollandse koffie :) heb ik je verhaal gelezen. Wat een achtbaan van emoties en ervaringen zitten jullie in. Ik ben ook zeer benieuwd hoe Vera het gaat ervaren. Hopelijk kan ze wat Nederlandse warmte voor je meenemen en blijft je heimwee weg. Je verhalen zijn voor mij erg herkenbaar en ik geniet met je mee. Wat iemand met een beperking niet kan is in principe niet belangrijk. Eruit halen wat iemand wel kan en jij mag daarbij helpen....dat geeft je toch een topgevoel! Jammer dat ik mijn opleiding al afgerond heb, maar blij dat ik al jaaaaren mijn kennis mag gebruiken op de werkvloer! Groetjes uit Hengelo

  • 21 Februari 2014 - 12:30

    Ans:

    Hoi Marlijn

    Leuke verhalen kun je later een boek van maken.
    ik mis je ook wel(geklets gebel en dat ene rook moment).
    fijn dat het goed gaat.ik hoor wel

    Groetjes ans en de rest

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigd Koninkrijk, Mirfield

Het aftellen.

Na maanden van regelen, stressen en lachen, is het bijna zo ver..
Met 3 dagen vertrekken Eline en ik naar Engeland. Een kans die ik in de eerste instantie direct aan wou nemen, maar ik dacht dat niemand mee wou. Toen ik Eline enthousiast hoorde praten / schreeuwen door de klas haha, en ze me aansprak over het feit dat óók zij naar Engeland wou, schepte dat direct een sterke band.

We hebben direct allemaal dingen geregeld, toen we eenmaal groen licht hadden, en als ik er nu over na denk, lijkt het allemaal zo sloom te zijn gegaan. Terwijl het juist super snel ging.
Inmiddels hebben we alles heel goed geregeld, een huisje, stage, vliegticket en al het papierwerk er om heen.

Nu gaat de tijd zo snel, we hebben praktisch elke minuut van elke dag (tot ons vertek) helemaal vol gepland om leuke dingen te doen met mensen die ons heel dierbaar zijn.

We kijken er naar uit om samen weg te gaan, we hebben al wel afgesproken dat we geen make-up op gaan doen als we vertekken naar Engeland (want ons kennende wordt dat toch één groot drama haha).

Het afscheid gaat vervelend worden (natuurlijk heb ik weer teveel dingen gekocht en gemaakt voor m'n ouders, broertje en Myrthe, dus dat kan ik ook weer allemaal meenemen naar het vliegveld)
Maar ik weet 100% zeker dat we een te gekke tijd tegemoet gaan! Vol plezier en leerzame momenten.

Engeland, prepare yourself.. Eline and I are ready ♡♡♡

Recente Reisverslagen:

19 Mei 2014

Determination will get you trough this.

21 April 2014

When they say; 'You can't'. You have to..

04 April 2014

May you always do, what you are afraid to do.

01 Maart 2014

Life is the art of drawing without an eraser.

19 Februari 2014

Update.....
Marlijn

Reisdagboek voor de stage in Engeland =)

Actief sinds 26 Jan. 2014
Verslag gelezen: 334
Totaal aantal bezoekers 26409

Voorgaande reizen:

30 Januari 2014 - 04 Juli 2014

Het aftellen.

Landen bezocht: