Eerste stage dag

‘’Breathe in and breathe out, tell me all of your doubt ♫♪♫♪♫♪’’,
Hét liedje van mijn radio (die me vanochtend wakker maakte) klopt précies, vandaag was onze eerste stage dag. Ik zag er toch wel tegen op, aangezien we ons hier bijna een half jaar moeten vermaken. Ik was heel bang dat het tegen zou vallen..

Toen ik dus eindelijk uit bed kon komen rond kwart voor 8, (ik had m’n brood al de avond er voor gesmeerd, jaja!!) heb ik maar snel wat gegeten. Jas aangetrokken en gaan! Na nog geen 100 meter lopen (bushokje is om de hoek) komt onze bus aan gereden, dus wij netjes onze hand op steken, nou meneer zag ons te laat en reed prompt door.. Dus moesten we hopen dat er nog een bus kwam, natuurlijk kwam die 10 minuten later, waardoor wij vervolgens onze bus op het station naar Leeds zelf zouden missen.. Goed begin van onze eerste stage dag…

Maar…. Daar kwam onze held van die ochtend aan, met z’n mooie chauffeurs pakje aan, en vriendelijke blik, 10 minuten te laat voor zijn lijn, maar precies die 10 minuten deden het hem, zodat wij nog net snel met hem mee konden, om onze andere bus te halen..

Aangekomen op het station stond onze bus er al, (het zijn de kleine dingen die het hem doen in het leven) dus wij konden direct in stappen. Blij, blij, blij in de bus zitten, zijn we bijna bij onze stage, gaat toch serieus die bus rechtsaf in plaats van rechtdoor de berg op.. Wij DIRECT op stop gedrukt, maar natuurlijk, wij konden dat hele eind weer gaan lopen..

Gisteren hadden we nog behoorlijk gesport, dus we hadden intense spierpijn, dus toch maar heel lui gedaan en gewacht op de andere bus.. en NATUURLIJK had deze óók vertraging, waardoor we nog maar 3 minuten hadden om op stage te komen.. Nou dan maar snel een sprintje naar boven trekken.. He-le-maal bekaf, waren we boven, ons snel ingeschreven bij de receptie en Allison op laten roepen, (we moesten ons melden op onze eerste stagedag) we hadden dus een gesprek met haar, en met mensen die begeleiders zijn van een bepaalde woongroep, we mochten zelf kiezen met welke groep we als eerst willen werken (we zullen met heel veel groepen werken, maar voor nu leek het hun gemakkelijker als we eerst begonnen met de volwassenen).

Eline werkt sinds vandaag bij mensen met een lichamelijke beperking, ze vind het gelukkig heel erg leuk. Ik mag met mensen werken die een verstandelijke én lichamelijke beperking hebben. Best wel interessant, maar ook heel erg moeilijk. Deze dag mocht ik met Nodhi mee lopen, een lief klein indiaans vrouwtje, met géén trouwring, maar trouw-armbanden, hier was ze heel trots op. Ze liet me heel enthousiast alles zien en vroeg vooral hoe het in Holland was en hoe ze hier met mensen omgaan die bejaard zijn, of gehandicapt etc.

Na een uurtje mocht ik van Nodhi een persoon verslag lezen over een cliënt (die ik voornamelijk zal begeleiden met een ander meisje) het was best wel interessant, je leest wat de tips en tricks zijn, hoe diegene is, qua karakter en wat diegene fijn vind om te doen, ik moet trouwens ook gebaren taal leren, ik ken er zelfs al wat haha!

Nadat ik dat had gedaan, mocht ik met Nodhi mee om wat mensen naar aqua therapie te brengen (zwemmen in ondiep warm water, met soort lichtvlekken op de muur die ronddraaien), we moesten ook weer cliënten mee nemen die bij therapie waren geweest (handvaardigheid, spraakles en zelfs zangles). Toen Nodhi en ik dat allemaal hadden gedaan legde ze me uit hoe ze daar wassen en wat de verschillende kleuren wasmanden / zakken betekenden. Tegen die tijd was het al weer 12 uur en hebben we even pauze gehouden tot half 1. Daarna moesten Nodhi en ik nog wat mensen ophalen / wegbrengen en hebben we direct een vingerafdruk laten maken bij de IT, zodat ik het gebouw in / uit kan!



We hadden na de tijd nog een cursus, het ging (zoals we inmiddels wel gewend zijn) over hygiëne, Nodhi was op tijd vrij, dus ik moest de verslagen door lezen over hoe je eten moest maken, voor welke cliënten het dikker moest etc. en hoe dat überhaupt moest. Dat verslag moest ik lezen in de gezamenlijke woonkamer zodat ik ook gelijk de cliënten beter leerde kennen. Na een half uur zat ik inmiddels helemaal verdiept in de verslagen, tot er iemand naast mij kwam zitten en me vast hield.. En mijn verslag werd weg geknikkerd waar ik zo diep in zat te lezen, en daar zat ik, met een vreemd iemand op de bank, die mij nauwelijks kende, te knuffelen. Maar volgens mij was haar dag daarna weer helemaal goed haha.

Verder heb ik Claire ontmoet, zij word mijn ‘’mentor’’ en leert mij alles wat ik moet weten, (over de cliënten zelf, qua cursussen etc.) ze is een hele leuke vrouw, die bij mij echt net tot m’n borst komt, het is echt zo’n klein, lief, druk en bezig vrouwtje, ze heeft dr haar helemaal paars geverfd en is heel goed gemutst de hele tijd. Samen hebben we wat bij gepraat, over de dingen die ik wou leren, die zij mij bij ging leren (terwijl er spongebob op tv was haha)

Dat was eigenlijk mijn dagje wel, we waren rond 4 uur vrij, maar aangezien ik geen vingerafdruk had, kon ik het gebouw niet in, maar ik moest wel anders kwam ik niet bij de bus.. dus toen maar iemand gevraagd of ze mij het gebouw in wou laten, nou echt hoor, ik moest m’n werknemers pas laten zien en me identificeren.

Daarna de bus gepakt, boodschappen gedaan, heerlijke wraps klaar gemaakt en een lekker warm, eucalyptus bad genomen.. dus, dat was mijn dag 