Determination will get you trough this.

Hallo allemaal :)
Wat heb ik al lang niet meer geschreven zeg, de laatste keer was 21 april.. Oeps.....

Maar goed, er is natuurlijk weer heel veel gebeurd en ik -/ we hebben veel dingen gedaan! Natuurlijk heb ik stage gelopen, proeves uitgetypt (die ik overigens morgen bijna allemaal kan laten aftekenen :D!!!!!)

Natuurlijk, zoals ik al erg vaak heb beschreven, zou Myrthe nog langs komen. Vlak voor ze kwam maar even wat lekkers thuis gehaald, en een paar helium ballonnen (die mochten mee naar het vliegveld haha). Na weken er na uit te hebben gekeken dat Myrthe kwam, was het eindelijk zover, heb de nacht er voor bijna niet kunnen slapen haha. Toen ;s morgens Vera in m'n kamer stond schrok ik me dood, in mijn slaap had ik mijn wekker weg gedrukt!! Dikke vette paniek, want ik was dus een uur later wakker dan gepland... OEPS!!! Ik heb me maar snel aangekleed, ontbijt etc snel opgegeten, en hup, met het openbaar vervoer naar Myrthe. Ik was van plan om haar maar niks te zeggen, en gokte het er maar op dat we wel op tijd zouden komen (we hadden alles op het uur verslapen na, ruim ingepland) toen we de trein al hadden gehad, en we eindelijk in de bus naar het vliegveld zaten, kreeg ik een smsje: ''Ja vertraging, de deur van het vliegtuig wil niet goed dicht''. Hé balen dacht ik, maar ik was ook ergens blij haha, zo was ik in ieder geval op tijd!!

Uiteindelijk kwamen we aan op het vliegveld, en ik zat daar met mijn blije - I love you - helium ballonnen haha, nou eindelijk, de vlucht vanuit Amsterdam was geland, ik blij!! Dus met mijn ballonnen, stond ik blij blij, bij het hekje te wachten op Myrthe, 0348721384721 mensen kwamen uit de hal, maar geen Myrthe hoor... Kijk ik het bord, staat er dat het vliegtuig vertraging had, en dat ze er pas 2 uur later was...........

Nouja, ons daar maar vermaakt. Uiteindelijk was het echte goede vliegtuig geland en ging ik er weer staan met m'n blije ballonnen. Ja hoor, door de deur heen kon ik Myrthe zien staan, ze wachtte op haar koffers. Ik schreeuwde haar naam, en madam keek heel vrolijk en blij om!

Na al het gedoe waren we een paar uur later thuis, we hebben haar spulletjes op mijn kamer neer gezet en zijn 's avonds uit eten geweest bij": The three nunns. Heel gezellig en erg leuk, de eerste dag hebben we het lachen van de afgelopen 3,5 maand alweer ingehaald.
De andere dagen hebben we natuurlijk gezellig gewinkeld, de natuur verder bekeken, met de bus overal naar toe geweest. Myrthe wou erg graag naar Manchester, dus hier zijn we ook samen heen geweest.

Myrthe heeft ook m'n stage bekeken, een cliënt van mij, heeft Myrthe haar slaapkamer laten zien. Dit vond ze erg leuk om te doen, verder heet ze het hele terrein gezien, en de verschillen tussen de zorg in Engeland, en de zorg in Nederland.

Om toch nog iets Nederlands in ons huisje te brengen had Myrthe allemaal oranje spulletjes mee genomen ( het kleed ligt op mijn bureau Myrthe haha) dit vond ik echt heel lief, en erg TOP! Het waren erg gezellige dagen, met veel gelach, maar natuurlijk ook een traan.

Nog geen dag nadat Myrthe weg was, kreeg ik erge last van migraine aanvallen en kon ik het maar niet warm krijgen. Alles deed me zeer, en ik was ook heel erg benauwd (hooikoorts). De dag erna was ik nog slechter te pas, ik had helaas de griep. He bah, daar kan ik zo van balen, bah..

Precies een week later kwamen papa, mama en Luc.
Ze zouden tegen 13:20 landen, tegen 10 uur ging ik uit huis, ik heb best een tijdje moeten wachten op het vliegveld. Nadat ik iedereen innig zag knuffelen en omhelzen, hoopte ik dat hun ook snel kwamen!

En eindelijk! Net toen ik iets naar voren liep (er ging een vrouw, pal voor mij staan..) kwam papa de hoek om, gevolgd door mama en Luc.
Natuurlijk ontzettend geknuffeld en alles. Wat was dat ontzettend fijn, hun na 3,5 maand weer te zien!!

We zijn naar het hotel van mijn ouders gegaan en hun hebben daar hun spulletjes uitgepakt. Later zijn ze mee gegaan naar mijn huis want Luc sliep bij mij :-)! De eerste dag hebben we voornamelijk bij gepraat, en gewoon genieten van het bij elkaar zijn! 's Avonds zijn we gezellig uit eten geweest. De dag daarna, zijn we Huddersfield ingegaan, hebben we gewinkeld voor papa en Luc (het was echt super warm weer, dit was de eerste week sinds ik hier zit, dat het zo warm was!!)

Natuurlijk hebben mama en ik ook gewinkeld, maar eerst voor de kerels.
Ook hebben ze mijn stage adres bekeken. Allison Howard (mijn begeleidster) wou papa en mama ook erg graag ontmoeten. Ze was lovend en erg blij.

Papa, mama en Luc hebben mijn groep gezien, en het hele gebouw van Hollybank. Ook wou mama erg graag de ''tuin der zintuigen'' zien. Doordat je de reactie van iemand ziet, die dit allemaal voor het eerst ziet, ga je er zelf ook anders naar kijken.

Mama verbaasde zich over het mooie landschap, de vele bergen, al hget groen, de glooiende heuveltoppen, de ontluikende bloemen, het Maria beeld dat in een kapel stond. Alles vond ze even mooi, en het deed me ook echt goed dat ze het allemaal mooi vonden. Daarna hebben we gezellig wat in het tuin terras gedronken (tuin centrum). Hier heb ik eindelijk mijn plingel-ding kunnen vinden (Zo'n hangertje met ijzeren staven die geluid maakt in de wind). Dit klinkt iets meer als thuis, en nu kan ik heerlijk slapen!

Ook zijn we naar een oud kerkhof geweest, hier was een graf, daar stonden wel 6 flessen alcohol op. Waarom weet ik niet, misschien is het van zijn vrienden groep, of zit er een andere voor de hand liggende gedachte achter. Het kerkhof liep schuin de heuvel op, links en rechts waren allemaal graven, precies in het midden was een erg steil loop-pad. Toen we boven aan kwamen, had je hele grote graven, sommige van wel 2,5 meter hoogte! Het leken op schaak pionnen, heel erg apart.
Je keek dus steil naar beneden, het kerkhof af als het ware, maar je kon ook kilometers ver weg kijken, de bergen in. Op een van deze bergen staat een toren. Deze toren kun je overal zien, waar je ook maar bent!

Een dag later zijn we naar deze toren geweest. Papa wou hier erg graag naar toe. Nou jeetje, wat een weg er naar toe zeg!!!! Stuk of drie bergen beklommen haha, maar het uitzicht, oh wauw... Wat was dit ontzettend mooi, we zijn dus naar Castle Hill geweest (zo heet de heuvel waar die toren op staat). We zijn ook binnen in de toren geweest, en helemaal naar boven geklommen. Jeetje, wat een uitzicht, je kon wel 20 tot 30 kilometer ver weg kijken, wat ontzettend mooi! Gelukkig kon je met een bus terug naar Huddersfield :)

's Avonds gingen we uit eten bij een Chinees restaurant, erg lekker en goed! Luc had alleen sjans, klinkt leuk opzich, maar het was een man... Hahah, hij was helemaal gek van Luc, en zei dat Luc nog eens langs moest komen om daar te eten. De dag erna hebben Luc en ik in het hotel bij papa en mama gegeten, ik heb voor het eerst een English breakfast gehad haha (Niet echt mijn favoriet ofzo, dat bacon en bonen etc...

Daarna hebben we de koffers dicht gedrukt-gestampt en zijn we bij het station gaan zitten. We hebben gewacht op Eline en Vera, hun gingen mee als ik hun naar het vliegveld bracht.

De tijd ging echt te snel, en toen papa, mama en Luc door die poort naar het vliegtuig moesten, hebben we afscheid genomen voor de tweede keer. Jeetje zeg, dat blijft moeilijk, heb tranen met tuiten gehuild. Toen ze weg waren, heb ik me maar snel omgedraaid, en daar stonden de twee grootste schatten van de wereld! Vera en Eline stonden al met hun armen wijd, en gaven me een dikke knuffel..

Ja, ook hun weten hoe het is als je zo graag naar huis wilt, maar eigenlijk ook wilt blijven, en je eigenlijk sterk wilt houden.. Het gaat er echt niet om, dat ik naar huis wil ''omdat ik pappie en mammie mis''... Nee juist niet, ik wil graag naar huis omdat ik iedereen mis, maar niet weg kan/mag.

Maar goed, deze keer is het afscheid voor 'maar' 6 weken :D. Papa en mama hebben al wel vast veel dingen mee genomen voor me, zoals winterkleding, en cadeautjes die ik in die 3,5 maand had opgespaard voor iedereen!


Het was een geweldige week met Myrthe, en ik vond het zo lief, en geweldig dat ze langs kwam, na prachtige dagen met mijn lieve ouders en broertje, begint morgen weer de stage. We moeten nog 4 weken, dan hebben we 2 weken vakantie en dan gaan we alweer naar huis.
Mijn telefoon geeft nu aan dat ik nog : 19 dagen in totaal moet werken (totaal 32, maar daar gaan de weekenden en de studiedag nog vanaf).
Daarnaast moet ik nog 46 dagen tot ik echt thuis ben.
Over 46 dagen, en 2 uur ben ik gewoon al thuis!

Dit was het dan maar weer :)


xxxxxxxxxxxxxxx Marlijn


''Here's to the crazy ones. The misfits. The rebels. The troublemakers. The round pegs in the square holes. The ones who see things differently. They're not fond of rules. And they have no respect for the status quo. You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them. About the only thing you can't do is ignore them. Because they change things. They push the human race forward. And while some may see them as the crazy ones, we see genius. Because the people who are crazy enough to think they can change the world, are the ones who do.''